بهار جاویدان
شکوفه ی انسانیت من در کشاکش بادهای سرد هواهای نفسانی ست
گرمی ایمان قلبم رو به کاستی ست
و میرود تا آخرین امیدهای من در به بار نشستن میوه های بهشتی
نقش بر آب شود
باید در به روی باد سرد بست
باید باغ دل را گرم نمود
باید به شکوفه ها رسید تا به بار بنشینند
باید باغ بهاری دل را از آفات به دور نگه داشت تا در تابستان پر میوه گردد
و میوه ها را توشه ی زمستان نمود
تا به بهار رسید
بهاری که آن را دیگر زمستانی نیست...!
بهار جاویدان
برچسب ها : نمایش تمام صفحات وبلاگ ,
