اردیبهشت 90 - آرامش

فراموشی

جمعه 90/2/16 — آرامش — نظر

فراموشی

فراموش کردم آنچه گفتم

فراموش کردم آنچه شنیدم

آنچه کردم خوب یا بد فراموشم شد

و شنیده هایم از یادم رفت

دمی تامل نکردم در حق بودن یا نبودن گفتارم

در کرده هایم و شنیده هایم

تا فراموشم شد که مسافری هستم در راهی برگشت ناپذیر

به راستی راه ما برگشت ناپذیر است اما افکارمان میتواند بازگردند

تا دریابیم که رنج امروز ما تاوان کدامین خطای دیروز ماست

افکار ما میتوانند جلوتر از ما حرکت کنند تا چاله ها را ببینند

میتوانند مانع سقوط ما گردند اگر با چشم باز حرکت کنیم

و با صبر و اندیشه ی درست راه طی کنیم

ما نباید بترسیم تا چون گربه ای ترسو و عجول

استخوانهایمان زیر چرخ مشکلات این راه کوتاه خورد نگردد!

انسان عصبانی چون ماشین در گل مانده است

هرچه بیشتر گاز دهد بیشتر فرو میرود

انسان نیست آنکه

حداقل های دیگران را

داخل کوله بار زیاده خواهی خویش بریزد

من مثل یه غذای بی مزه هستم که

نمک تو منو خوشمزه میکنه

من یه دیوونه ی زنجیریم

اما در مقابل تو مثل یه گنجیشک کوچولو

آروم و بی آزارام